Vandaag een staatscentrum bezocht voor meervoudig gehandicapte kinderen. Wel triest om te zien dat de buitenmuren en omheining er netjes uitzien, maar dat er binnen een aantal ruimtes zijn die (voor ons gevoel) een geïmproviseerde indruk achterlaten van samengeraapte meubels en muffe vloerkleden. Van de kinderen konden we (heel begrijpelijk) geen foto’s maken, maar we konden wel even een kijkje nemen van hoe er specialsten bezig waren met ze. Wel mooi dat er van deze huizen zijn, want dan wordt er vanaf de geboorte fysio o.i.d. gedaan. Deze kinderen werden nog niet zo lang geleden weggehouden uit de samenleving.
Na de uitgebreide lunch die we in Father’s House ontvingen hebben we kaarsen gemaakt. Op deze manier konden we ook een beetje ervaren hoe de kinderen kaarsen maken om te verkopen voor Father’s House. Wanneer deze kinderen komen om de kaarsen in kleur te krijgen wordt er gelijk door de begeleider gekeken welke kleuren er op komen. Veel traumatische ervaringen worden donkere kleuren. Wat is het dan toch mooi om na verloop van tijd ook eens een kaars tegen te komen die lichter van kleur wordt.
We dachten dat wij met ons vijven een mooie solide rustige groep waren. Helaas laten de foto’s iets anders zien. In de kaarsenkamer stond een bank waar onze gids heerlijk lag te slapen en te snurken. Dit wreven we hem later nog even onder de neus.
Als afsluiting van deze miniconferentie werden we uitgenodigd door Roman en Natasja om bij hen thuis te komen eten. We konden om 17.30 uur aanschuiven aan een prachtig gedekte tafel. Opnieuw een zeer rijk gevulde tafel met soep, rijst, vis, kip, koekjes, taart enz.. Natasja is vanaf 14.00 uur al aan het koken en wij zijn nadat we al twee uitgebreide maaltijden hebben heel snel verzadigd en om 19.00 uur al uitgegeten. Met een doos bonbons onder de arm zijn we weer vertrokken richting ons hotel. Heerlijk als afsluiting van de dag aan een grote cappucino.
En,… morgen vroeg op om weer richting huis te gaan.
